Opgestaan om half zeven. Rustig gedoucht, alles ingepakt en dan uitgecheckt. Deze morgen zijn we “all you can eat pancakes” gaan eten. Maar veel honger hadden we precies niet want na 3 pannenkoeken hadden we allebei al genoeg. Maar dit smaakte al een stuk beter dan de avond ervoor. Dan zijn we vertrokken naar Zion National Park. Hiervoor moesten we door Red Canyon State Park rijden. Hier hebben we snel wat foto’s genomen maar verder was er niet veel te zien. We hebben al te veel gelijkaardige dingen gezien.
Een tijdje later kwamen we in Zion National Park aan. Hier werd voor de eerste keer mijn paspoort gecontroleerd aan de ingang. Snel een paar foto’s genomen van Checkboard Mesa (een rots met een schaakpatroon, verticale strepen als gevolg van de regen en horizontale strepen als gevolg van de wind). Toen doorgereden naar het visitor center, we moesten daarvoor wel eerst door een lange tunnel. In het visitor center hebben we aan een ranger gevraagd hoe hoog het waterniveau stond in the narrows. En blijkbaar was het ruim over de 2 meter, zwemmen dus. Maar daar hadden we niet zo veel zin in dus hebben we twee andere trails gedaan: Wheeping Rock (naar een rots waar water afvalt) en Emerald Pools (een trail naar een klein, mooi meertje). In het park zelf konden we ons enkel verplaatsen met een shuttlebus want auto’s waren er niet toegelaten. Het park kon ons eigenlijk maar matig boeien. Waarschijnlijk hebben we de laatste dagen te veel van deze dingen gedaan.
Dus zijn we daarna snel doorgereden en hebben we geluncht in de auto (sandwiches). Toen zijn we vertrokken naar Las Vegas en na een tweetal uurtjes rijden waren we er. Maar ik vermoed dat ik ergens de verkeerde afrit had genomen want we vonden helemaal onze weg niet. En ineens zonder het te beseffen stonden we voor de parking van ons hotel. We zijn er in gereden en op de vijfde verdieping vonden we eindelijk een parkeerplaats. We zijn dan gaan inchecken en dat verliep heel vlot. We kregen kamernummer 19142. Zo’n hoog nummer heb ik nog nooit gehad. Nadat we de bagage naar de kamer hadden gebracht kwam het volgende probleem: waar moesten we gaan eten? Er was hier zo enorm veel keuze. Een cultuurshock, tot nu toe hadden we altijd een eerder beperkte keuze aan restaurants gehad.
In de lobby van het hotel werden we aangesproken met een aanbod om voor 10 USD een diner en een show bij te wonen op voorwaarde dat we een (verkoops)presentatie van 90 min. van het Hilton zouden volgen. Na veel gezever hebben we uiteindelijk toch maar toegestemd en morgen om 11.30u moeten we in het Hilton zijn. Daarna zijn we gewoon een pizza gaan eten in het hotel zelf. We hadden geen zin meer om iets te gaan zoeken.
Na het eten hebben we het Mirage bezocht en de witte tijger gezien. Ik vond het enorm zielig voor dat beestje, het zat in een betonnen wereld. De vulkaanuitbarsting hadden we net gemist dus zijn we maar doorgewandeld naar Treasure Island voor de show van de sirenes. Maar nadat we een half uur gewacht hadden kwamen ze met de melding dat het afgelast werd omdat er te veel wind was. Dan zijn we maar teruggegaan naar het hotel want we waren echt wel moe. We hebben nog even de TV aangezet en rond middernacht zijn we in slaap gevallen.
|
